The best way to realize your dreams… |X-pro2 in Wimereux

…is to wake up early | X-pro2 Wimereux

Nee. Ik sta niet elke ochtend op voor zonsopkomst. Ik kan het nog steeds goed vinden met mijn bed. Maar soms… Laatst zou ik dochterlief en bijbehorend vriendje ophalen na een weekje vakantie. In een mooi slaperig noord-Frans dorpje aan de kust net onder Calais. Een slaperig stadje. En dat slaperige had ik misschien niet gezien als ik er later aangekomen was. | X-pro2 in Wimereux

Wimereux | X-pro2 Wimereux

Van huis naar Wimereux was volgens het navigatiesysteem 4 uur en 22 minuten. Om 4 uur, zoals gezegd een beetje tegen mijn natuurlijk waak-slaapritme in, op weg. De zon zien opkomen. Buitjes zien vallen op afstand. Vossen op de snelweg zien lopen, Reeën in de weilanden. Al bij Arnhem een mooi plaatje. Helaas alleen op mijn netvlies, dus ik kan ‘m hier alleen beschrijven: Een schotse hooglander die in het ochtendlicht staat. De damp stijgt op van de rug van het dier. Imposante wolkenlucht erachter. Ik rijd met 130+ km/uur door over de lege snelweg. Pas bij Antwerpen wordt het wat minder leeg. Maar het is toch echt nog vroeg. Ik wil voordat ik dochter en vriendje ga ophalen nog wat fotograferen.

Fujifilm X-pro2 | X-pro2 Wimereux

Ik heb mijn camera tegenwoordig vaak bij me. De Fujifilm X-pro2 is mijn huidige werkpaard. Een dijk van een camera. Snel, intuïtief, degelijk en prachtig beeld. Sinds ik vorig jaar bij Cameratools in Apeldoorn de X-pro1 kocht, eigenlijk als camera voor “erbij”, ben ik verknocht geraakt aan die camera. Toen begin maart de X-pro2 uit kwam was de keuze niet erg moeilijk. Mijn hele set past nu weer in een gewone schoudertas. Minder dan 8 kilo. De Nikon set weegt meer dan het dubbele. En de Hasselblad die ik inruilde op de Fujifilm nam vooral ruimte in in de kast. Af-en-toe afstoffen, en dan maar weer terugzetten. Hopen dat de Hasselblad een goed baasje vindt. Ik ben nu dus het “baasje” van de X-pro2. Ik heb ‘m uitgelaten in Wimereux. Kijk maar!