Denkend aan Holland…

In dat gedicht komen de echte “Hollandse” wolkenluchten nauwelijks aan bod. Het begint herkenbaar en lieflijk met

Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan, …

Maar als het over de wolken gaat, aan het eind van het gedicht is het veel minder lieflijk.

 

… de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.

Vandaag zag ik een veel mooiere versie van de Hollandse wolkenlucht! Niks “grijze veelkleurige dampen”. Zelfs niet in het Botlekgebied waar ik deze foto maakte.